وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

سلسله درس­هایی از معاد

درس سی­ و یکم: وضعیت کائنات در هنگامه قیامت   

وضعیت کوه­ها:کوه­ها با آن همه عظمت و استواری به حرکت در می­آیند و همچون سراب می­شوند: «وَ سُیِّرَتِ الْجِبالُ فَکانَتْ سَرابا» در آستانه­ی آن روز کوه­ها به صورت تلی از شن­های متراکم در می­آیند: «وَ کانَتِ الْجِبالُ کَثیباً مَهیلاً».و سپس به صورت پشم زده شده در می­آیند: «وَ تَکُونُ الْجِبالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوش‏».بعد از آن به شکل گرد و غبار در آمده در فضا پراکنده خواهد گشت: «وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا * فَکانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا». تا جایی که دیگر اثری از آن­ها باقی نخواهد ماند و به شکل سراب خواهند گشت: «وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْجِبالِ فَقُلْ یَنْسِفُها رَبِّی نَسْفاً».

وضعیت دریاها: دریاها به دلیل نامعلومی برافروخته می­گردند: «وَ إِذَا الْبِحارُ سُجِّرَتْ».و از زمین برهوتی بیش برجای نخواهد ماند: «کَلاَّ إِذا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا».

وضعیت آسمان­ها: کرات آسمانی از هر سو به اضطراب و بی­نظمی می­افتد. در آن روز طومار آسمان­ها در هم پیچیده می­شود: «یَوْمَ نَطْوِی السَّماءَ کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ».ماه بی­نور است و سفره­ی آفتاب و ماه­تاب برچیده می­شود و انسان از روی وحشت به دنبال راه فرار می­گردد: «وَ خَسَفَ الْقَمَرُ * وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ * یَقُولُ الْإِنْسانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ * کَلاَّ لا وَزَرَ».